MTB01 - januari 2018
https://www.mt.be/
Wanneer ik denk aan onze financiële sector, heb ik de reflex om eerst en vooral aan onze banken te denken en willens nillens, ook aan de bankencrisis die ons land en zowat héél Europa de afgelopen jaren doormaakte. Ondanks het toch wel positieve economische elan van de laatste kwartalen, blijft er, vooralsnog, een wrange nasmaak hangen en is het wantrouwen in ons klassieke bankensysteem bij vele burgers en organisaties steeds latent aanwezig. Je kan gerust stellen dat dit terecht is of evenzeer onterecht. Slechts één waarheid gaat hier niet op. Wat ik als (eind)gebruiker van financiële instellingen en banken kan vaststellen, is dat de sector de laatste jaren in een grote veranderingswave is terechtgekomen.
Gedreven door enerzijds technologische evoluties als bv. blockchain, doorgedreven digitalisering en anderzijds een veranderd verwachtingspatroon van de eindgebruiker, zorgen ervoor dat de financiële sector, zoals we die vandaag hoofdzakelijk kennen, op de helling staat. Zowat het volledige gamma aan dienstverleningen dat een bank vandaag aanbiedt, kan morgen beter, sneller en betrouwbaarder aangeboden worden door een nieuwe/andere speler. Gaan onze banken een identiteitscrisis tegemoet? Is de bank van morgen een technologiebedrijf? Louter, enkel en alleen rekening houdende met de disruptieve impact van nieuwe technologie, zeg ik daarop vrij zelfverzekerd “ja”. Met een blockchain kan ik veel sneller, autonomer en minstens even betrouwbaar een betalingssysteem opzetten voor mijn organisatie en mijn klanten en leveranciers.
Als ik mijn focus echter verleg van louter de technologie naar de gehele bedrijfsvoering als HR en Management expert, kom ik echter tot veel complexere conclusies, waarin vooral ook het “type” medewerker in de organisatie van doorslaggevende betekenis is. De komende jaren zullen er steeds minder “mens-medewerkers” nodig zijn in bedrijven. De steeds toenemende kracht van AI (Artificiële Intelligentie) is vandaag een realiteit. Volgens sommigen zullen wij mensen, de “machines” nooit de meest belangrijke beslissingen toevertrouwen, maar dat is mijns inziens een té 20ste -eeuwse redenering. Medische onderzoeken, chirurgische ingrepen, complexe investeringen, … het gebeurt reeds automatisch en dit steeds vaker. Het verzamelen van data, het verwerken van data, het interpreteren van de resultaten, het bepalen van een actieplan en tot slot het uitvoeren van het actieplan, is een workflow die integraal door een machine overgenomen zal worden (in een ziekenhuis, universiteit, fabriek, consultancy bedrijf, … overal).
Als organisatie heb je dan ook, hoe langer hoe meer, nood aan “andere” medewerkers. Deze beschikken over vaardigheden en inzichten waar “AI” moeite mee heeft om te repliceren. Dit is bijvoorbeeld begrijpen, motiveren en interageren met klanten, leveranciers, patiënten, medewerkers, … kortom met mensen. Software kan vandaag, in een relevante context, een betere diagnose en oplossing opstellen dan een menselijke Arts/Specialist, maar de Patiënt en zijn/haar familie heeft absoluut nood aan iemand die onderzoek en resultaten koppelt aan het menselijke: de familiale situatie, levenskwaliteit, dromen, wensen, etc.
Die nood aan een sterke emotionele intelligentie (EI) is voor zowat elke toekomstige job van toepassing. Enkel de emotioneel intelligente “mens-medewerkers” maakt morgen nog een verschil door sterke communicatie, zelfzekerheid, zelfkennis, hoge awareness, grote stressbestendigheid, creativiteit, empathie, emotioneel zelfbewustzijn, flexibiliteit, optimisme en een hoog niveau van welbevinden.
Meer weten over Emotionele intelligentie en EQ-i 2.0 ? https://mentorprise.be/emotional-intelligence/
